Ik zie het vissen op groot water of de rivieren vaak als het zoeken naar puzzelstukjes. Iedere keer dat je gaat, vind je weer een nieuw puzzelstukje waardoor de puzzel steeds completer wordt. Zelfs als je niks vangt, kun je nog genoeg leren. Dan kun je relativeren waarom je niks hebt gevangen en waar je dus de volgende keer niet moet zijn in die tijd! 26 juni deed ik mee aan het Europees kampioenschap roofvissen de “Worldpredatorclassic”. Dit is naar mijn mening dé wedstrijd waar enkel de beste roofvissers uit heel Europa aan meedoen. Het is al jaren een droom van mij om zo’n grote wedstrijd te winnen. Vorig jaar mocht ik de WPC al meevissen namens Sportvisserij Nederland en toen kwam ik erachter dat ik nog een tandje bij moest zetten om dit te kunnen winnen, aangezien we de baarzen toen moeilijk konden vangen. Sinds vorig jaar ben ik goede vrienden en vismaten geworden met tweevoudig WPC winnaar Luc Coppens. In februari kreeg ik de vraag of ik samen met hem namens het bekende roofvismerk Westin de WPC wilde vissen. Daar twijfelde ik natuurlijk geen seconde over: Wat een droom om samen met Luc te strijden voor deze titel!

Om kans te maken op de titel gaat veel voorbereiding vooraf. Veel voorvissen om erachter te komen waar de vis op dat moment zit en met welke kunstaas soorten en technieken ze het beste te vangen zijn. Een paar weken voor de WPC probeerde ik zoveel mogelijk op het wedstrijdparcour te vissen. Hierdoor kreeg ik genoeg ‘feeling’ met het water en stekkennis waar we de meeste kans zouden hebben voor een goed resultaat. Toen ik samen met mijn maatje Kellen een dag ging voorvissen had ik nooit kunnen dromen wat er die dag zou gebeuren. We gingen samen op zoek naar nieuwe stekken en vol goede moed gingen we richting het water. We begonnen op de eerste beoogde stek te vissen en na een paar worpen ving Kellen een mooie snoek. De kop is eraf, dus dat voelt goed!

Slider

Omdat de baars de moeilijkst te vangen soort is op dit water koos ik ervoor om met medium formaat kunstaas te vissen tussen de 9 en 14 cm. Op die manier kon je ook een snoek of snoekbaars vangen naast de baarzen. Kellen viste iets groter, maar ook dan kun je vaak prima een baars vangen. Op deze manier gebruikten we dus 2 formaten kunstaas en konden we op die manier zien wat die dag de voorkeur had. Na een paar driften en een paar kleine snoekjes verder vond ik op de Navionics kaart een mooi taluud waar een mooie stroming stond. We begonnen het stuk uit te werpen en we hadden ondertussen al 2 uur geen aanbeet meer gehad.

Toen we een mooi plantenbed vonden, hing Kellen er een grote swimbait aan. Hij gooide zijn swimbait richting het plantenbed en na een paar seconden zie ik hem aanslaan. De zware swimbaitstok staat hoepeltje rond. Al snel zien we een grote snoek in het oppervlakte kopschudden en we beseften beiden dat dit om een flinke bak ging. De snoek was in topconditie en liet ons alle hoeken van de boot zien. Na een spannende dril kon ik de vis scheppen en toen de vis in het net lag keken we elkaar lachend aan en dachten dat dit wel eens een nieuw PR kon worden voor Kellen. Snel een paar foto’s en de vis op het meetlint… De vis kwam uiteindelijk op 119 cm, dus net geen PR voor Kellen. Desalniettemin was het een waanzinnige dikke vis voor die tijd van het jaar. Na een paar release foto’s zwom de vis snel terug de diepte in en liet ons met een voldaan gevoel achter.

Grote snoek op kunstaas
previous arrow
next arrow
Slider

We gingen even zitten om naar de foto’s te kijken en een broodje te eten en om even te genieten van het moment. Omdat dit een typische snoekplek was en ik benieuwd was of er nog een mooie snoek lag, pakte ik mijn jerkbait hengel erbij en wierp mijn jerkbait richting het plantenbed. Tijdens mijn 2e worp zag ik mijn Whopper heel mooi van links naar rechts tussen de planten mijn kant op komen in het heldere water. In een fractie van een seconde zag ik ineens een gigantische snoek achter mijn jerkbait zwemmen. Ik zag dat de vis zin had om aan te vallen. Ik tik nog 2 keer snel achter elkaar waarna ik de jerkbait stil laat hangen. Ik zie de gigantische snoek vol overgave mijn jerkbait pakken en ik voel een flinke tik op de hengel. Ik zet de haak en de vis begint vlak voor de boot te kopschudden. Op dit moment besef ik me dat dit de vis van mijn leven moet zijn en lijkt de snoek van 127 cm die ik 2 jaar geleden ving wel een kop kleiner… Na een zenuwslopende dril tussen de planten komt de vis omhoog en Kellen staat klaar met het net. Maar wanneer Kellen de vis wilt scheppen, komen we erachter dat de vis te groot is voor het medium formaat net! Gelukkig reageert Kellen snel en grijpt naar de kop van de vis en tilt hem met veel moeite de boot in.

We staan beide trillend op onze benen en kunnen het bijna niet geloven hoe groot de vis is. We maken snel een paar foto’s en leggen de vis op het meetlint, maar wat we dan zien konden we zelf moeilijk geloven… De vis is groter dan hoever de centimeters gaan op het meetlint! We komen erachter dat de snoek maar liefst 135 cm lang is! Vol ongeloof maken we nog een paar foto’s en pakken we de weegschaal erbij want zo’n bak van een vis vang je waarschijnlijk nooit meer. De weegschaal geeft uiteindelijk 17,7 kg aan en we beseffen ons beiden dat dit een moment is dat we waarschijnlijk nooit meer mee gaan maken.

PR snoek Jeroen Eijssens
previous arrow
next arrow
Slider

Snel de snoek weer in het water voor een paar release foto’s en op dat moment realiseer ik me dat dit de vis is waar ik al jaren voor aan het vissen ben. Uren van voorbereiding, blanken, nieuwe wateren en kunstaas soorten uitproberen kwam allemaal neer op een moment van ‘even een worpje proberen’. Soms moet je ook gewoon geluk hebben dat zo’n vis wel bijt en alles goed gaat, want iedereen kent wel het verhaal van ‘ ik heb de grootste vis van m’n leven verspeeld gister’ onder wie ik haha.

We zitten beiden nog een half uur na te genieten en kunnen het beiden moeilijk geloven… 2 gigantische snoeken in 3 worpen op hetzelfde ankerpunt… Een magisch moment dat je als visser zal begrijpen. We proberen nog een paar stekken en Kellen vangt nog een mooie baars en een paar snoeken en ik sta al dromend erbij en kijk ernaar. Wat een dag en wat een avontuur weer, stel je toch voor dat zo’n vis je kunstaas had gepakt tijdens de WPC… Haha wie weet volgend jaar, we mogen tenslotte dromen!

previous arrow
next arrow
Slider